Czemu pierwsze siedem/osiem lat jest najważniejsze?

Pierwsze siedem, osiem lat życia to gromadzenie zasobów.

W klasycznych księgach medycyny chińskiej można wyczytać, że rozróżnia się różne fazy życia człowieka, z których każda ma inne cechy i zadania. Pierwsza faza trwa mniej więcej do siódmego roku życia dziewczynki i ósmego roku życia chłopca. Tempo, w jakim dziecko rozwija się fizycznie i psychicznie w tym czasie, jest niezwykłe.

Współczesna medycyna skupia się na tym, czy dzieci przybierają na wadze w oczekiwanym tempie i spełniają kluczowe kamienie milowe rozwoju w oczekiwanym czasie. Skupiając się na tych zewnętrznych, dostrzegalnych oznakach wzrostu i rozwoju, łatwo zapomnieć, że główny cel tego czasu jest znacznie bardziej ukryty i subtelny. To właśnie teraz buduje się Człowiek. Małe dziecko musi złożyć i zebrać wszystkie niezbędne elementy, które są potrzebne. Jest to podobne do łączenia wszystkich składników w pyszne danie. Jeśli brakuje niektórych składników lub są one złej jakości, wpłynie to na jakość końcowego dania. U dziecka tymi składnikami są przede wszystkim miłość, troska i uwaga, dobre jedzenie i czyste powietrze.

Konsekwencje tego są dwojakie.

Po pierwsze, wynika z tego, że jeśli małe dziecko podejmuje się ogromnego zadania gromadzenia potrzebnych mu zasobów, zbyt duża aktywność i zaangażowanie w świat uszczupli jego qi i utrudni to zadanie.

Po drugie, dziecko nie ma zbyt dużych możliwości filtrowania tego, co się tworzy. Jeśli więc w jego otoczeniu są szkodliwe elementy, to je też przyjmie i staną się częścią jego fundamentów. Szkodliwe elementy mogą obejmować na przykład narażenie na intensywne lub długotrwałe emocje, krytykę, złej jakości żywność, zanieczyszczenie powietrza, bakterie i wirusy.

Wiele patologii, które zaczynają się w ciągu pierwszych siedmiu lub ośmiu lat życia, wynika z tego, że zbyt wiele zasobów dziecka jest kierowanych na zewnątrz, zamiast gromadzić się w nim. Często wynika to z jego napiętego harmonogramu dnia.

Chińczycy przekonani byli, ze pod koniec tej fazy życia dziecka kości powinny być mocne, a ciało/ mięśnie jędrne. Mózg powinien być wypełniony szpikiem, a narządy zmysłów w pełni funkcjonować. Shen (przyjmijmy grubsza, że po naszemu to dusza/emocje) powinien być mocno zakorzeniony w Sercu. Co ciekawe, w zachodniej medycynie istnieją pewne podobieństwa do poglądu, że podstawowe aspekty podstawowego rozwoju są zakończone w wieku około siedmiu lat.

Idealnie byłoby, gdyby pierwsze siedem lub osiem lat życia skupiało się na wspieraniu dziecka w gromadzeniu zasobów potrzebnych do silnego wzrostu i rozwoju.

Między siódmym a ósmym rokiem życia a okresem dojrzewania zadaniem dzieci jest konsolidacja tych zasobów. Kiedy dziecko „przechodzi” z jednego cyklu do drugiego, jest szczególnie narażone na zły stan zdrowia, ale ma też możliwość wyrzucenia chorób.

Jeśli jakiś aspekt rozwoju lub wzrostu nie został ukończony w oczekiwanym czasie, dziecko ma możliwość dokończenia go w innej fazie, kiedy okoliczności mogą być bardziej sprzyjające.